Τα ήθη και τα έθιμα των Χριστουγέννων του τόπου μας
αντικατοπτρίζουν την πολιτιστική και πολιτισμική ταυτότητα των κατοίκων αναδεικνύοντας παράλληλα τις αρχές και τις
αξίες των προγόνων μας. Την παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά έβγαιναν στις
γειτονιές να πούνε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα και οι νοικοκυραίοι τα φίλευαν με καρύδια, αμύγδαλα και ότι άλλο είχαν στο σπίτι.
Γυρνώντας από την πρωινή χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία
έτρωγαν πατσά με σκόρδο στουμπισμένο στο γουδί, στο οποίο συμπλήρωναν ξύδι. Ο
χριστουγεννιάτικος πατσάς ήταν για να σπάνε σταδιακά την πολυήμερη νηστεία και
να μην τρώνε αμέσως κρέας και τους πέφτει βαρύ. Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι εκτός από τον πατσά περιλάμβανε
χοιρινό με πρασοσέλινο και «γιαπράκια» φτιαγμένα από αμπελόφυλλα. Σε άλλες περιοχές της Ηπείρου έφτιαχναν λαχανοντολμάδες. Το
φαγητό αυτό συμβολίζει το «φάσκιωμα» του νεογέννητου Χριστού.
Ένα τοπικό γλύκισμα που συναντάμε σε όλη την Ήπειρο και
αναβιώνει έως και σήμερα είναι τα σπάργανα του Χριστού που συμβολίζουν τα
σπάργανα του Ιησού στη φάτνη. Σε κάθε σπίτι ετοιμάζουν τα σπάργανα για το
τραπέζι της παραμονής των Χριστουγέννων. Πρόκειται για τηγανίτες στην πλάκα που
γίνονται από χυλό φτιαγμένο από σταρένιο αλεύρι και στη συνέχεια ψήνονται σε
πυρωμένη πέτρα μέσα στο τζάκι. Μετά το ψήσιμο οι «τηγανίτες» τοποθετούνται σε
ταψί η μία πάνω στην άλλη και ενδιάμεσα ρίχνουν καρύδια και κανέλα και
μελώνονται με σιρόπι από νερό, ζάχαρη και μέλι.
